هنگام خرید سگ در خانه خود ، باید درک کنید که مسئولیت زیادی را به عهده می گیرید. اکنون شما باید سازگاری بین اشتیاق به زندگی حیوان خانگی خود و منافع دیگران را پیدا کنید. این مسئله به ویژه در مورد مسئله پیاده روی سگ در مناطق شهری بیشتر صدق می کند. این یک مشکل است ، به ویژه برای صاحبان سگ از آن نژادهایی که به مسئولیت خاصی احتیاج دارند و آنهایی که بزرگ هستند.
دستورالعمل ها
مرحله 1
سند اصلی تنظیم کننده مسائل نگهداری سگ و راه رفتن آنها "قوانینی برای نگهداری سگ و گربه در شهرها و دیگر محلات RSFSR" است که در سال 1981 تصویب شد و همچنان ادامه دارد. در بسیاری از شهرهای بزرگ ، دولت های محلی مقررات محلی را بر اساس قوانین روسیه صادر می کنند که قوانین و ضوابط نگهداری این حیوانات را تعیین می کند. این اسناد را مطالعه کنید.
گام 2
مهمترین الزاماتی که راه رفتن سگ را تنظیم می کند ، شامل یک بند و پوزه است که فقط در یک منطقه ویژه حصار کشیده شده برداشته می شود تا حیوان خانگی شما بتواند با دوستانش آنجا بدود و رهگذران تصادفی را نترساند. فقط اگر سگ شما نژادی تزئینی باشد ، پوزه را نمی توان حذف کرد. سگهای نژادهای تزئینی داخل خانه نیز باید برای پیاده روی با بند یا کیسه مخصوص بیرون بیایند.
مرحله 3
برای اینکه هیچ سوالی و شکایتی از شما یا حیوان خانگی شما در مورد آلودگی ورودی ها و حیاط حیاط وجود نداشته باشد ، باید یک قاشق و یک کیسه با خود حمل کنید تا بلافاصله پس از سگ تمیز شوید. این شرط باید کاملاً رعایت شود ، نه تنها با سگ در خیابان یا حیاط یک ساختمان آپارتمانی قدم بزنید ، بلکه در قلمرو پارک یا جنگلی واقع در محدوده شهر نیز باشد.
مرحله 4
شما باید از پرورش حیوان خانگی خود مراقبت کنید تا از ایمنی آن و امنیت رهگذران در هنگام پیاده روی خود مطمئن شوید. به او بیاموزید که دستورات را به شدت دنبال کند: "برای من" ، "بنشین" ، "کنار" ، "شما نمی توانید". او همچنین باید یاد بگیرد که بر روی یک بند کوتاه راه برود و در حالی که منتظر شماست با یک بند به بیرون از فروشگاه ، آرام بنشیند.
مرحله 5
هنگام راه رفتن ، حتی اگر سگ از بند آزاد نشود ، اما روی یک ساق بلند بدود ، به طور مداوم حرکت او را کنترل کرده و اگر غریبه ها ، به ویژه کودکان در این نزدیکی ظاهر می شوند ، آن را با یک بند کوتاه ببرید. به یاد داشته باشید که رفتار نامناسب کودک حتی در یک سگ خوش اخلاق و خوش اخلاق نیز می تواند باعث پرخاشگری شود. همیشه جلوگیری از حادثه بهتر از این است که بعداً عواقب آن را متحمل شویم.
