میمون ها از نظر ساختار بدن نزدیکترین حیوانات به انسان هستند. از نظر جانورشناسی ، به همه نمایندگان راسته پستانداران میمون گفته می شود. نخستیان فقط به دلیل نبوغ خود از سایر حیوانات برتری دارند. در مورد رایحه ، شنوایی و بینایی ، در پستانداران به بهترین وجه رشد نمی کنند.
دستورالعمل ها
مرحله 1
جانورشناسی مدرن همه میمون ها را به دو گروه تقسیم می کند. گروه اول ، نخستی های دنیای قدیم و دسته دوم ، نخستی های جهان جدید هستند. گروه اول شامل میمون هایی است که در آفریقا و آسیا زندگی می كنند و گروه دوم شامل نخستیان از آمریكای جنوبی و جنوبی است. هر یک از این گروه ها ویژگی های متمایز خود را دارند. به عنوان مثال ، نخستی های دنیای جدید دارای دم هستند که به آنها امکان می دهد هنگام حرکت درختان را نگه دارند. بینی این گونه میمون ها گسترده است. برعکس ، نمایندگان جهان قدیم اغلب دم ندارند و در صورت وجود هیچ کمکی به استاد خود نمی کند. بینی نخستیان آسیایی و آفریقایی بسیار باریک است. هر دو گروه حیوانات شامل بیش از 160 گونه مختلف میمون هستند.
گام 2
درخشان ترین نخستی های دنیای جدید میمون ها ، کاپوچین ها ، نارنگی ها ، میمون های پشمی ، میمون های شبانه و جغدها ، میمون های زوزه کش ، مارموز ، مارموزت و … هستند. نخستی های آمریکای جنوبی و مرکزی به اندازه میمون های دنیای قدیم زیاد و متنوع نیستند ، زیرا فقط حدود 56 گونه از آنها وجود دارد. در آفریقا و آسیا ، شاید بیشترین تعداد از انواع پستانداران زنده باشد: دانشمندان بیش از 135 گونه از این موجودات دارند. همه نخستی ها در دسته های گسترده ای دسته بندی می شوند: کلوب ، بابون ، ماکاک ، ماندریل و غیره. دسته دیگری از میمون های دنیای قدیم وجود دارد که فقط پنج خانواده فوق العاده از این نخستی های اولیه را شامل می شود. به آنها میمونهای بزرگ یا هومینوئید می گویند.
مرحله 3
میمون های بزرگ شامل شامپانزه ، گوریل ، اورانگوتان ، گیبون و بونوبو (شامپانزه های پیگمی) هستند. جانورشناسان این پستانداران را به خانواده فوقانی میمون های بینی باریک نسبت می دهند. ساختار بدن آنها مانند ساختار بدن انسان است ، که به ما امکان می دهد از این نخستی ها به عنوان آنتروپوئید صحبت کنیم. این پستانداران پینه یا دم پینه ایسالی ندارند. آنها همچنین هیچ گونه کیسه گونه ندارند. ویژگی بارز همه میمون های بزرگ در نحوه حرکت آنها نهفته است: این حیوانات به جای حرکت با تمام اندام های خود ، عمدتا با کمک اندام فوقانی خود در زیر شاخه ها حرکت می کنند. این امر منجر به تغییرات آناتومیکی خاصی در بدن پستانداران شد: بازوها انعطاف پذیر و بلند شدند و قفسه دنده ای صاف شد. همه نمایندگان خانواده فوق العاده میمون های بزرگ می توانند روی اندام عقب خود بایستند و دستان خود را آزاد کنند. ویژگی های آنها با حالت های صورت پیشرفته ، و همچنین توانایی تجزیه و تحلیل و تفکر است.
