در برخی از اقشار جامعه کلیشه ای شکل گرفته است که مراقبت از کودکان به وظایف پدر تعلق ندارد ، زیرا تعویض پوشک برای نوزادان یا آواز خواندن لالایی به عهده مرد نیست. آنها بسیاری از کارهای "مهم تر" دیگر نیز باید انجام دهند ، بنابراین چنین "کارهای کوچک" عمدتا بر روی شانه های مادر می افتد. و نقش پاپ در پادشاهی حیوانات چیست؟
پدران بالدار
قهرمانان بلامنازع والدین مسئول پرندگان هستند. بابا در 85٪ از همه گونه های خود ، کارهای خانوادگی را با مادر تقسیم می کند. معمولاً مادر کلاچ را جوجه کشی کرده و از لانه محافظت می کند و پدر آن را می سازد ، غذا می گیرد و ماده و بچه را تغذیه می کند. اما برخی استثناهای جالب وجود دارد. حدود 1٪ پرندگان پدر و مادر تنها هستند. مشهورترین نمونه ها می توان به Emus و cassowaries اشاره کرد. پدر این گونه ها حدود 60 روز به تنهایی كلاچ را انكوبه می كند و سپس برای مدت طولانی از جوجه های كوچك مراقبت می كند.
بی نظیرترین پدر در میان پرندگان پنگوئن امپراطور نیست. با تخمگذاری یک ماده ، ماده آن را برای چند هفته بر روی نر گذاشته و او برای استراحت و غذا خوردن به اقیانوس می رود. در تمام این مدت ، پدر پنگوئن تخم مرغ را روی پنجه های خود نگه داشته و آن را زیر شکاف پوست شکم خود گرم می کند. او غذا نمی خورد ، تکان نمی خورد و باد و یخبندان 30 درجه را تحمل می کند تا مادرش برگردد.
نر فلامینگو صورتی تمام مراقبت از فرزندان را با ماده به طور مساوی تقسیم می کند. آنها با هم یک لانه می سازند ، تخم ها را جوجه کشی می کنند و هر دو جوجه کوچک را از منقار با "شیر" مخصوص تغذیه می کنند.
نرهای بعضی از دارکوبها و سیاه چاله ها ماده "را جایگزین" کلاچ می کنند در شب ، هنگامی که شکارچیان فعال تر می شوند ، و در پرندگان کوچک آب ، یاکان های شمالی ، یک مادر چندین نر و چندین لانه دارد. در حالی که ماده بزرگ و پرخاشگر با غیرت از قلمرو دفاع می کند ، هر یک از پدران از لانه مراقبت می کنند و نوزادان را تغذیه می کنند.
پستانداران ، که ما انسان ها هستیم ، چطور؟
برخی از والدین بسیار دلسوز نماینده خانواده سگ هستند. روباه سرخ نر نه تنها برای همسر و فرزندان خود شکار می کند و غذا تهیه می کند ، بلکه وقتی توله ها بزرگ شدند به آنها شکار می آموزد. برای این کار ، او طعمه های نیمه مرده را برای پایان کارشان به ارمغان می آورد و همچنین غذا را دفن می کند تا کودکان یاد بگیرند که بو از طریق آن بدنبال آن بروند. گرگ ها نیز همین کار را می کنند. و شغالها و سگهای وحشی آفریقایی توله ها را با غذای نیمه هضم شده خود تغذیه می کنند ، تا زمانی که شکم لطیف بچه های کوچک بتوانند از پس گوشت ، استخوان ها و رگهای خشن برآیند.
اما بهترین والدین ، بدون شک ، نزدیک ترین بستگان ما هستند - میمون ها.
نارنگی های طلایی ریز و بامزه و برخی مارموزها ، کمی بزرگتر از کف دست ، نمونه هایی از فرزندپروری مثال زدنی هستند. تولد یک میمون کوچک دشوار است ، پس از آن ماده به استراحت نیاز دارد. تمام بار مسئولیت کودک به معنای واقعی کلمه به دوش پدر است. در آنجاست که نر کودک را به طور مداوم حمل می کند و فقط برای تغذیه با شیر به مادر می دهد. متعاقباً ، او شروع به تغذیه توله با میوه های نرم می کند ، محافظت می کند ، نوازش می کند و برای ماهها تدریس می کند تا اینکه میمون کوچک بزرگ شود.
میمون های بزرگ همچنین والدین دلسوز هستند. گوریل کوهستانی نر قدرتمند نه تنها از فرزندان و همه گروه خانواده محافظت می کند ، بلکه او مایل است با فرزندان خود بازی کند.
تولد یک میمون کوچک دشوار است ، پس از آن ماده به استراحت نیاز دارد. تمام بار مسئولیت کودک به معنای واقعی کلمه به دوش پدر است.
و در شامپانزه ها ، عمدتا این مادر است که از نوزادان مراقبت می کند. با این حال ، این تنها گونه ای است که در آن نرهای تنها می توانند توله های دیگران را پس از مرگ والدین خود به دست شکارچیان ، در "جنگ" بین گروه ها ، از طریق برخی از شکارچیان یا بیماری ها ، به فرزندی قبول کنند. اینکه چرا و چگونه یک شامپانزه نر تصمیم به فرزندخواندگی می گیرد مشخص نیست. با این حال ، در شرایط سخت وحشی ، چنین ابتکاری می تواند هزینه های گزافی برای او داشته باشد. به هر حال ، کودک به منابع و توجه نیاز دارد و به طور قابل توجهی شانس زنده ماندن و پیشرفت پدر را در "نردبان شغلی" کاهش می دهد.توله باید آموزش داده شود ، تغذیه شود و از او محافظت شود ، كاری كه انجام آن به تنهایی و بدون داشتن تعدادی از "خاله ها" و "مادربزرگ ها" كاملاً مشكل است. به عنوان مثال ، فرزندخواندگی توسط مردان در میان شامپانزه ها نادر است ، اما این یک قهرمانی واقعی خانوادگی است.
خوب بهترین پدر حیوان کیست؟
شامپانزه ها بیش از همه شایسته این عنوان هستند. با این حال ، ما - انسانها - چیزهای زیادی برای یادگیری از حیوانات دیگر نیز داریم!
