نمایندگان کلاس سخت پوستان به طور انحصاری با آب تمیز و شیرین در مخازن ساکن می شوند. به همین دلیل است که خرچنگ دریایی به "شاخص های بیولوژیکی" ضمنی تبدیل شده است: با وجود یا عدم وجود آنها در یک آب خاص ، می توان میزان آلودگی محیط را تعیین کرد.
خرچنگ دریایی در کجا زندگی می کند؟
سرطان ها ساکنان زیر آب هستند که به شرایط خاص زندگی نیاز دارند. واقعیت این است که آنها فقط در آبهای شیرین زندگی می کنند (آب دریا شور برای آنها مناسب نیست). علاوه بر این ، این موجودات افزایش اسیدیته را تحمل نمی کنند و به طور دردناکی در معرض آلودگی محیط زیست هستند.
خرچنگ دریایی عمدتا در مخازن با ته سخت زندگی می کند. آنها در مخازن با ته ماسه ای یا خیلی گل آلود زندگی نخواهند کرد. بهینه ترین زیستگاه بیشتر خرچنگ های مخزنی مخزنی است که دارای ته سنگی است. در آن خرچنگ دریایی در زیر چوبهای خیز ، زیر سنگ ها ، در دامنه های ساحلی و محل های شستشوی مخفی می شود. اما اینها همه پناهگاه های موقت هستند. لانه دائمی آنها لانه هایی است که در زیر آب نزدیک ساحل حفر شده اند.
خرچنگ دریایی کجا و چگونه زمستان می گذرد؟
خرچنگ زمستان را در مکانهای ثبت نام دائمی خود سپری می کند ، یعنی جایی که زندگی می کنند. در اواخر پاییز ، این ساکنان زیر آب سعی می کنند تا آنجا که ممکن است پایین بروند ، زیرا آب در زمستان گرمتر از سطح زمین است. گرم نگه داشتن در زمستان یکی از وظایف اصلی همه سخت پوستان است. واقعیت این است که خرچنگ دریایی ، برخلاف قورباغه های دوزیستان ، دچار آنابیوز (بی حسی موقت بدن) نمی شود ، که به دوزیستان اجازه می دهد با کند کردن تمام فرایندهای بدن ، هوای سرد را تحمل کنند.
خرچنگ های نر سهم وقت شیر را (حداکثر تا 20 ساعت در روز) در گودال های خود نیمه خواب می گذرانند. حفره های آنها تا حدودی یادآور خانه های مردم است: این حفره دارای یک راهرو است که طول آن می تواند به 3 متر برسد و چندین شاخه دارد. یکی از این شاخه ها نوعی "اتاق استراحت" خرچنگ دریایی است. در بقیه "اتاق ها" آنها ذخایر این یا آن غذا را نگهداری می کنند.
در ساعات بیداری ، خرچنگ دریایی در جستجوی غذا از سوراخ های خود بیرون می آید. آنها در امتداد جلبک های پایین و نیش زدن می چرخند یا حیوانات کوچک را صید می کنند. به طور کلی ، سخت پوستان همه چیزخوار هستند. آنها می توانند هر دو غذای گیاهی و حیوانی را بخورند: گوشت فاسد ، کرم ، سوسک. این موجودات را می توان با خیال راحت منظم مخازن نامید ، زیرا با خوردن آنها حیوانات کوچک باعث پوسیدگی و پوسیدگی محیط می شود.
زندگی منفعل در زمستان فقط برای خرچنگ های نر معمول است. برعکس ، زنان آنها در این دوره باید از فرزندان خود مراقبت کنند. واقعیت این است که در ماه اکتبر ، پس از جفت گیری مشخص پاییزی ، حداکثر 200 تخم بارور شده به شکم زنان متصل می شوند. از این زمان به بعد ، خرچنگ های ماده باید توجه زیادی به این تخم مرغ ها داشته باشند: اطمینان حاصل کنید که آنها به طور منظم با آب شسته می شوند ، لجن آنها زیاد نمی شود و آلوده نمی شوند.
تخمها بطور دقیق 8 ماه توسط ماده ها بیرون می آیند. در تمام این مدت ، فرزندان آینده نیاز به مراقبت مسئولانه و افزایش توجه دارند. به همین دلیل است که زنان مجبور می شوند به طور منظم در زمستان از پایین پایین راه بروند. در غیر این صورت ، سخت پوستان آینده به سادگی خواهند مرد. اگر مراقبت از فرزندان با وجدان انجام شود ، پس در ماه مه سخت پوستان متولد می شوند.
