یکی از معدود پرندگان آبکی ، اردک ، در اوایل قرن هفدهم اهلی شد. راهبان در یکی از طرح ها در ابتدا به سادگی پرندگان وحشی را تغذیه می کردند ، و سپس پرورش آنها را آموختند ، با این حال ، آنها اردک ها را منحصراً روی آب نگه داشتند ، زیرا پرنده کاملا شنا می کند.
اردک ها پرندگان متوسط تا نسبتاً کوچکی هستند. راسته اردک ها شامل چندین جنس پرنده است ، این می تواند بازرگانان ، اردک رودخانه ای ، اردک سرسفید یا حدود 100 گونه دیگر باشد. این پرندگان هر دو وحشی هستند - آنها اردک کوهی و خانگی نامیده می شوند - خودشان اردک و اردک هستند.
اردک ها از زمان های بسیار قدیم توسط انسان برای گوشت و تخم مرغ پرورش داده می شده است ، از این پر برای ساخت پرکننده بالش ، تشک و پتو استفاده می شود و همچنین در تعدادی از لباس ها استفاده می شود.
در خشکی ، در آب و هوا
شناخته شده است که بسیاری از پرندگان به لطف کیسه هوا می توانند روی آب بنشینند و حتی مدتی را روی آن بگذرانند ، که از وزن مخصوص آنها به میزان قابل توجهی می کاهد. اما پرندگانی وجود دارند که زندگی آنها مستقیماً با آب در ارتباط است و اردک به آنها تعلق دارد. در این راستا ، آنها سازگاری های فیزیولوژیکی برای شنا و حتی غواصی ایجاد کرده اند.
راز چربی
بدن اردک ها تا حدودی صاف شده است که به آنها کمک می کند تا بهتر در آب بمانند. استخوان ها توخالی ، سبک وزن هستند. پر و هوا ضد آب است ، با مایع روغنی پوشانده شده ، بسیار ضخیم تر از اکثر پرندگان است ، به خصوص در قسمت پایین بدن ، که به مقاومت در برابر خیس شدن کمک می کند. به همین دلیل پرنده کاملا هوای پاییز را تحمل می کند و می تواند برای مدت طولانی در آب سرد شنا کند. مایع چرب توسط غده مخصوصی که نزدیک دم اردک واقع شده است تولید می شود.
هر بار ، اردک قبل از رفتن به آب ، روش روانکاری پرهای خود را تکرار می کند. پرنده بلند می شود و انگار که خودش را لرزاند ، حرکات موج عضلانی ایجاد می کند ، در حالی که پرها از پایه بلند می شوند و "چربی" به راحتی هر پر را می پوشاند. همین چربی باعث افزایش حجم بدن اردک می شود که در شنا نیز نقش مهمی دارد. به طور آزمایشی ثابت شده است که اگر پرنده ای از روغن کاری محروم شود یا با لایه ای متراکم از ماده نفوذ ناپذیر ، به عنوان مثال روغن ، پوشانده شود ، اردک قادر به شنا نخواهد بود.
لایه زیر پوستی چربی در اردک به خوبی توسعه یافته است ، این او است که به عنوان تنظیم کننده حرارت عمل می کند ، از هیپوترمی در دمای پایین آب جلوگیری می کند.
پنجه پنکه ای
پنجه های این پرندگان برای شنا نیز طراحی شده اند: سه انگشت متحرک به جلو هدایت می شوند و توسط غشای مخصوص شنا به هم متصل می شوند. در بعضی از گونه ها ، لبه چرمی هر انگشت به طور جداگانه ایجاد می شود ، این باعث افزایش سطح کلی مقاومت می شود و باعث افزایش فشار پنجه در برابر سطح آب هنگام قایقرانی می شود.
مفاصل پنجه ها همچنین برای تسهیل حرکت در آب عمل می کنند ، آنها متحرک و قدرتمند هستند. همچنین لازم به ذکر است که پنجه اردک ها به سادگی سرما را احساس نمی کنند و بنابراین حتی در دمای آب به اندازه کافی پایین یخ نمی زنند.
