پستانداران دریایی همراه با ماهی در آب زندگی می کنند ، که گاهی اوقات با آنها اشتباه گرفته می شوند ، نرم تنان و سخت پوستان. دانشمندان بر این باورند که زمانی این گروه از حیوانات در خشکی زندگی می کردند ، اما به دلایل نامعلوم ، آنها سازگار شدند تا در محیط آبزی بمانند.
طبقه بندی
دو گروه بزرگ از پستانداران دریایی وجود دارد. اولین مورد شامل سزارین ها و آژیرها است که تمام عمر خود را از بدو تولد تا مرگ در آب می گذرانند و هرگز در خشکی خارج نمی شوند. اینها نهنگ ها ، دلفین ها ، نهنگ های قاتل ، خوک های دریایی ، نهنگ های اسپرم هستند. گروه دوم با پرزهایی که هم در خشکی و هم در دریا زندگی می کنند نشان داده می شود. اینها شامل مهر ، والور ، مهر خز ، مهر ، مهر فیل ، سمور است.
ویژگی های
وقتی حیوانات دریایی فقط در خشکی زندگی می کردند ، اندام داشتند. بدن آنها پس از تغییر زیستگاه ، با شرایط جدید سازگار شد. بنابراین حیوانات به تدریج باله ایجاد کردند و دم آنها اصلاح شد تا بتوانند شنا کنند و تعادل را در آب حفظ کنند.
آنها ریه های خود را از اجداد سرزمین باستان خود حفظ کردند. پستانداران دریایی می توانند مدت طولانی زیر آب بمانند. با این حال ، آنها هنوز مجبور می شوند تا به صورت استنشاق هوایی را که حاوی اکسیژن است ، به طور دوره ای به سطح بالا بروند. مانند همه پستانداران ، این حیوانات دمای بدن ثابت دارند.
برای پستانداران دریایی ، شکل بدن کم و بیش ساده و هیدرودینامیکی مشخص است ، که به لطف آن کاملا شنا می کنند. اندام های جلویی آنها به باله تبدیل شد و اندام های عقب در برخی از گونه ها مانند سزارین ناپدید شدند. در pinnipeds ، آنها به سمت لبه ها گسترش یافته اند و عمدتا برای حرکت در خشکی کار می کنند.
سزارین ها
این گروه از پستانداران دریایی هرگز از عنصر آب خارج نمی شوند. آنها هر دو سبک زندگی انفرادی و برزخی را رهبری می کنند. یک دلفین سست هرگز تنها نیست. در اسارت حتی ممکن است تنها بماند.
سزارین گوشتخوار هستند. آنها از ماهی ، ماهی مرکب و سخت پوستان کوچک تغذیه می کنند. برخی از گونه ها قادر به مهاجرت هستند و هزاران کیلومتر در پی طعمه های خود هستند. بنابراین ، نهنگ های قاتل شکار می کنند و در گله های بزرگ متحد می شوند. با برقراری ارتباط سوت ، آنها یک مدرسه ماهی یا یک مدرسه دلفین را محاصره می کنند و سپس به آنها حمله می کنند.
پنجه پا
این گروه از پستانداران دریایی به طور کامل با زندگی در آب سازگار نیستند. بدن آنها معمولاً پوشیده از خز است تا به گرم شدن آنها کمک کند. این امر توسط یک لایه بسیار ضخیم چربی زیر جلدی نیز تسهیل می شود. همچنین در مقابل کمبود غذا به عنوان منبع انرژی عمل می کند.
پنجه دانه ها به سرعت چغندرها در آب حرکت نمی کنند. با این حال ، برخی از گونه ها قادر به سرعت بالای 30 کیلومتر در ساعت هستند. پنجه فرنگی در آب بسیار ماهرانه است ، اما در خشکی رفتار ناجور و دشواری در حرکت دارد.
تعداد زیادی pinnipeds در آستانه انقراض قرار دارند. از قرن نوزدهم ، تعداد والورها و مهر و موم ها به میزان کم خطرناکی کاهش یافته است. آنها بخاطر خز و گرگهای خود هدف شکار بی رویه قرار گرفته اند. برخی از گونه ها برای همیشه ناپدید شده اند.
